Azrail bir gün herkese “ Hadi gel gidiyoruz, bu dünyadaki imtihanın bitti,” diyecektir.
Yani, “Her canlı bir gün mutlaka ölümü tadacaktır”.
Mutlak gelecek o gün için hazırlıklı olmak gerekir.
Yaşadığımız her an çok kıymetli. Nefesimizi layığı ile tüketmek gerekir.
Biz Müslümanların, kulağımıza okunan ezan ile başlayan hayat mücadelesi ve imtihanı bir gün okunan sela ile son bulacak.
Ve hepimiz geçici olan bu alemden, ebedi olan o gerçek aleme göçeceğiz.
Allah C.C.’den yaşarken ömrün, göçerken de ölümün hayırlısını dilemek gerekiyor.
Hayat işte bu...
Acı ile iç içe...
Bugün varsın yarın yoksun...
Varken olanın kıymetini bilmek gerekir...
Sevilmesi gerekeni sevmek gerekir...
Sevdiğine sevdiğini göstermek gerekir...
Yitirince dövünmek fayda vermez...
Her insan değerlidir...
Yeter ki, değerli olduğunu bilelim ve bunu onlara htirelim...
İnsanın, hayatı anlayabilmesi için sevdiklerinden biri ya da bir kaçını yedi tahtanın altına bırakması neden gereklidir?
İnsanın, ölümü konduramadığı birinin acısını yüreğinde hmesi, aslında bu dünyanın geçici olduğunu diliyle söylediği halde yüreğinde tüm gerçekliği ile yaşamasıdır.
“Allah C.C. kimseye bu acıyı tattırmasın” demek dua gibi algılansa da aslında bu bir dua değildir.
Biraz düşünürsek bu dua mı, değil mi? Anlamak mümkün olacaktır.
Bu konuda edilebilecek tek dua Yüce Allah C.C.’den hayırlı ve sıralı ölüm dilemektir.
Allah C.C. herkese kendinin tanındığı ve onun istediği gibi bir yaşam sürmeyi ve ahiretini kurtaracak işler yapmayı nasip etsin.
Facebook Yorum
Yorum Yazın