Mardin ve Ben

Sonsuzluğun kalp atışlarıdır Mardin'de nağmeler

Yankılanır taş plaklardan en kalbi terennümler.

Gözyaşları yıkar, ruhları elemden bi-haberler.

Tume’nin keman sesine uyanır tüm güzellikler

Atalarımın diyarı şimdi çok çok uzaklarda

Benim olamayan cümle sabah ve akşamlarda.

Yalnızız sılada sevenlerimiz yok buralarda.

Ölümün pençesi panzehir günah ve sevaplarda.

Kara saplı bıçaklarla kaplı şehrin sinesi

İmdat ediyor, uzaklardan duyuluyor nalesi.

Tükendik avuçta kaldı geçmişin tatlı meyvesi.

Bizi bize bıraksın yeter gurbetin çilesi.

Mümkün olsaydı eğer efsunlu bir âlemde olmak

İsterdim bin ömrüm olsa, güzelliğine hapsolmak.

Durdurup zamanı, Mardin’in kadim nabzını tutmak.

Zarif taşlarında tane tane medeniyet saymak.

Umarsız derde deva ki ölüm, bekler penceremde

Vazgeçmiş bedenim bekleyecek seni kabrimde.

Çare yok anladım, vuslat olmayacak yeryüzünde

Korkum, bir daha görünmeyecek yıldızım gökyüzünde.

Gözyaşı şişesi koyacak kimsem yok başucumda.

Mezarcı çöz ipimi işim yok muhabbet yumağında

Belki görürüm gözyaşlarını gerçek dostların da.

Bedenim sonsuz huzur bulacak Mardin toprağında.